روستای شيخ احمد يکی از توابع استان اردبيل مي باشد.اين روستا در بيست و چهار کيلو متری منطقه دهستان غربي اردبيل جاده قديم مشگين شهر قرار دارد.آب و هوای روستای شيخ احمد
روستای شيخ احمد دارای چهار اقلیم مدیترانه‌ای گرم، مدیترانه‌ای معتدل، کوهستانی سرد و معتدل است. این روستا به عنوان یکی از مناطق سردسیر ایران و استان اردبيل بین پنج تا هشت ماه از سال سرد است.
بارندگی نیز در تمام فصول وجود دارد، ولی شدت آن در بهار و پاییز بیشتر است. روستای شيخ احمد دارای زمستان‌های بسیار سرد و تابستان‌های معتدل است. متوسط درجه حرارت آن در حدود هفت درجه سانتی‌گراد است. وجود کوهستان‌های سبلان تأثیر بخارهای دریای خزر و بادهای سردشمالی و وجود جنگل‌های شمال و شرق آن در میزان بارندگی و نوسان دمای روستای شيخ احمد مؤثر است.
اگثر زمينهای اين روستا بصورت ديم کاشته ميشود و به علت کوهستانی بودن منطقه مستعد دامپروی ميباشد.
اين روستا به دو قسمت شناخته ميشود سمت بالای جوی را { يوخاری باش} و سمت پايين جوی را { آشاقا باش } مي گويند.
چند محله هم دارد به نامهای برُج، پيرياماجي و ايت بولاغی،اصگر داغی ميباشد.توضيح محله اصگرداغی که در جنوب روستا بود ديگر وجود ندارد.
جوي باريکي از روبروي روستا ميگذرد و دو جوی ديگر به جوی اصلی سرازير ميشود بنام های بحدر چائی و معشه چائی ميباشد. در بعضی سالهای پر باران اين جوي ها طغيان ميکنند که باعث وجشت اهالی ميشود.
اين روستا دارای يک سد خاکی در بحدردره سی با هسته رسی . طول تاج سد 200 مترحجم گل آب سد 200.000 متر مکعب.
طايفه های
تشگيل دهنده روستای شيخ احمد عبارت اند.2- بخش عاليّ
3- تنگليُ
4- خليليّ
5 - دللکليّ يا دلّحليّ
6 - شاوردی حياتيّ
7 - صاغير حياتيّ
8 - عاليّ حياتيّ معرف به گوشدليّ
9-عيسی خانی
10- قويون حياتيّ يا ماحموتيّ
11- مست عالّی
توضيح : لطفاً در مورد اين طايفه مست عاليّ بد فکر نکنيد مست عاليّ ها اهل دود و دم هستند ولی اهل آبکی نيستند.
روستای شيخ احمد ارباب يا مالکی داشت بنام نائب صدر و برادرانش هم بنام های فرضی آقا و حبيب آقا بودند.
نائب صدر مباشری هم داشت بنام حاج حسن يا حسن آقا معرف به داروغه حسن که سهم مالک را از تمام محصولات کشاورزي روستا که حدوداً 20 تا 30 درصد گل محصول اهالي روستا بود را جمع ميکرد و به مالک روستا نائب صدر ميداد.
مالک روستا نائب صدر بر اين باور بود که زارعين سهم مالک را از تمام محصولات کشاورزی و دامداری کامل پرداخت نمي کنند.
چون که هيچ سندی هم نداشت اين ادعا را ثابت کند.از اهالی روستا و چهارپايان بيگاری ميکشيد.
به عبارت ساده مالک هر موقع احتياج به کارگر و چهارپايان داشت مجانی و بدون مزد از روستايان و چهارپايان استفاده ميکرد.
روستايان که با مشقت و دشواري با گاوآهن زمين ها را شخم ميزدند و با داس برداشت ميکردند.
بعضي از روستانن که در حال درو خسته ميشدند دستي به پيشاني ميکشيدند و ميگفتند ببن خدا چقدر برکت داده که هر چقدر درو ميکنم تمام نميشه.اين در حالی بود که زمين کشت شده کمتر از يک هکتار بود.
روستايان محصولات را از مزرع با چهارپايان تا محل خرمن مي آوردند.هرطايفه روستا يک يا دو خرمن داشت.
هر سال قبل از آوردن محصولات به خرمن ها بايد خرمن را آماده ميکردند.آماده کردن خرمن آن هم کار بسيار سختي بود.
اوّل قلوه سنگ ها را از زمين خارج ميکردند بعد آب را زنان و دختران جوان و يا چهار پايان از رودخانه به خرمن ها انتقال ميدادند.
روستايان آب را در کف خرمن ريخته و چهارپايان را روي آن به حرکت در مي آوردند.زمين خرمن زير گرمای آفتاب خشگ و محکم ميشود.
در خرمن زنان با مشقت فراوان شروع به جدا کردن چادوار از محصول گندم ميشودند.
در لغت نامه دهخدا آمده چاودار چودار. چودر. ویبگ . گیاهی هرزه که در غله زار روید و دانه ٔ آن چون گندمی لاغر و کشیده است . قسمی گندم وحشی . نوعی از حبوبات که در میان گندم و جو پیدا آید.
گندم که از کاه بيرون مي آمد سر و کله مباشر مالک هم در روستا پيدا ميشد.
دارغه حسن وسايل مخصوصی داشت که روی محصولات علامت و نشانه گذاری ميکرد.
نشانه گذاری به اين صورت بود که محصولات را روی هم ريخته و به شگل مخروط در مياوردند. بعد با يک نشان برجسته روی محصول دور تا دور علامت ميگذاشت.
دليل نشانه گذاری محصولات اين بود که تا مبدا زارع از محصولی که آن همه زحمت برايش کشيده دزدی کند.
روستايان مسئول و نگهبان نشان و علامت های بودند که داروغه حسن بر روی محصولات گذاشته بود.
اگر پرنده يا مرغی اين نشان را از بين مي برد.روي سگ داروغه حسن درميامد و زارع بدبخت ميشد.
زارع نگون بخت که به هر دليل نشان محصولش تغيير کرده بود.
داروغه حسن که ميرسيد بدون هيچ پرس و جو چند چک و لگد ميزد با فحش و بد و بيراه دستور ميداد اين زارع پدر سگ و فلان و بهمان شده را در طويله کدخدا در کنار آخور چهارپايان ببندند.
مباشر و يا همان داروغه حسن براي خود شيريني پيش مالک خبر را به نائب صدر ميرساند.
که نشان محصول فلان زارع از بين رفته.اين خبر آتش به جان مالک مي انداخت.
نائب صدر با محافظين مسلح سراسيمه خود را برای مجازات زارع خاطی و زهرچشم گرفتن از زارعين خود را به روستا ميرساند.
کدخدا گوسفندی جلوی مالک قربانی ميکرد.نائب صدر در خانه کدخدا ساکن ميشد.از قديم رسم بر اين بود وقتی مالک يا مباشر برای کاری به روستا ميرفت.
وظيفه اهالی روستا بود که تا زمانی که در روستا هستند.نوبتی هر روز بايد يک طايفه سور و ساط پزيرائی از آنها را فراهم کنند.
طايفه ای که نوبتش بود بايد از صبحانه شروع می کرد.اوّل چای و قند را به خانه کدخدا مي بردند.
بعد در يک مجمعه بزرگ نان و فطير تازه با کره ، پنير ، عسل ، با چند عدد تخمه مرغ نيمرو شده.
برای نهار و شام هم مرغ يا جوجه با پلو ميبردند.
حتی برای جاي خواب زارع بايد چند دست لحاف و دوشگ تميز به خانه کدخدا مي بردند.
اين پزيرائی هر روز ادامه داشت تا کار مالک و يا مباشر در روستا تمام شود.
مجازات زارع خاطی در ميدان روستا جلو مسجد انجام ميشد.
نائب صدربر روي يک تختی که فرش و دوشکچه و چند عدد بالش در پشت بود می نشست.
جلويش هم ظرف ميوه با قليان در دستش هم يک شلاق کوچک و زيبا که برای ايجاد روب و وحشت در ميان اهالی روستا و نشان دادن عصبانيت از عمل زارع خاطی مرتب با شلاق به کف دستش ميزد.
يک طرف تخت مباشر و در طرف ديگر کدخدا ايستاده.
اهالی روستا از کوچک و بزرگ در اطراف محل مجازات جمع ميشدند. سکوت سنگينی در روستا حاکم ميشد.
مالک با سر به مباشر اشاره ميکرد که زارع خاطی را بياوريد.
مباشر هم به چند نفر ديگر ميگفت. ميرفتن و زارع بد بخت و مظلوم را کشان کشان از طويله کدخدا می آوردند.
مثالی مياورم برای درک بهتر جو حاکم در آن زمان که چگونه روستائيان مظلوم شاهد مجازات يکی از اهالی ميشدند.
آيا تا حالا برای خريد گوسفندی نزد چوبدار رفته ايد. چوبدار چکونه گوسفندی را از گله جدا ميکند و بدست قصاب ميدهد.
گوسفندان بدون کوچکترين اعتراض شاهد قصابی شدن يک هم نوع خود ميشود.
زارع نگون بخت شروع به التماس به مالک ميکرد. مي گفت غلط کردم ... خوردم ديگر تکرار نمی شود تو را خدا جان بچه هات ارباب ببخش .
مالک هم شروع به دادن فحش های چارواداری می کرد.
که پدر سگ زن فلان شده... و تمام ناموس دختر ايل و طايفه زارع را جلوی چشمش می آورد.
بعد می گفت بد کردم من به تو زمين و آب دادم .تا کشت کني.و شکم زن بچه هات سير کني.
اگر الان اين زمين را به کسی ديگر بدهم دو برابر تو بهره ميدهد. ميگفت توف به توی دزد نمک نشناس. دستور ميداد تا زارع خاطی را فلک کنند.
فلک چيست
در لغت نامه دهخدا آمده.
فلک: آلتی چوبین که تسمه ای در وسط آن قرار داده کف پای بی ادبان و مجرمان را بدان بسته چوب زنند. در فرهنگ فارسی معين آمده.
فلک: دو سرتسمه به چوب متصل است و برای چوب زدن پای مجرم را میان تسمه و چوب قرار داده و چوب را میگردانند تا تسمه دور آن بپیچد و پای را محکم نگه دارد، آنگاه شخص دیگر با چوب بر کف پای مجرم زند. رجوع به فلکه شود.
اهالی روستا هم با وحشت شاهد مجازات می شدن. کودکان از ترس فرار ميکرداند.بعضی از زنان و دختران هم گريه ميکردند.
بعد از مقداري که چوب به کف پای زارع ميخورد.ريش سفيدان روستا پيش کدخدا ميرفتند و از او ميخواستند کار بکند.
کدخدا هم پيش مباشر ميرفت و ميگفت فلانی غلط کرده ديگر از اين کارها نمی کند به بچه هاش رحم کنيد.
مباشر هم با حيله گری در گوش مالک ميگفت. اگر زارع خاطی زياد چوب بخورد پايش از کار می افتد. ديگر کسی نيست که زمين هايت کشت کند و بهره کم ميشود.
مالک هم ميگفت بگذار آنقدر اين پدر سگ چوب بخورد تا بميرد و برای ديگر زارعين درس عبرت شود.
بعد پير زنان و پيرمردان ميرفتند خود را با گريه و التماس به پاي مالک مي انداختند.مالک هم با اکراه اشاره ميکرد که بس است.
اهالی هم از مالک تشکر ميکردند.
بعد از چند روز کدخدا در خانه زارع فلک شده ميرفت. به دروغ ميگفت مالک داشت زمين ها را از شما ميگرفت مباشر نگذاشت خلعت يا چيزی به مباشر بدهيد.
چون مالک بيشتر از يک روستا داشت گاهی به سی تا چهل روستا هم ميرسيد. گاهی محصولات علامت و نشان خورده توسط مباشر تا سه چهار هفته در خرمن ها ميماند.
اين در حالی بود که در خانه زارع آرد و نان تمام شده و منتظر تقسيم محصول هستند.
تا نوبت تقسيم محصولات روستای شيخ احمد برسد. حتی بعضی موقع باران می آمد و محصول زير باران ميماند.
تقسيم محصول هميشه از روستاهای بزرگ شروع ميشد. تا به روستاهای کوچک برسد. چون در روستاهای بزرگ محصولات و بهره بيشتری بود.
زمان تقسيم محصولات در خرمن مباشر با دستک و دفتر يک پيمانه بزرگ مخصوص داشت با دو دسته در کنار.
تقسيم محصول چنين بود. سهم مالک 8/2 يا 9/3 که در بعضی سال های پر محصول تغيير ميکرد.
تازه وظيفه زارع بود تا با چهارپايان سهم مالک را از روستا به انبار مالک تحويل دهند.
اهالی روستا هميشه در شرايت سخت يک شعری ميخوانند.
دوست دارم من اين ناليدن جانسوز را **** تا به هر نوع باشد بگذرانم روز را
در اوّل زمستان هر زارع بايد يک کبک را شکار کرده و به مالک هديه ميداد و اگر نميتوانست بايد يک مرغ هديه ميداند.
هر زارع بايد در هفته يک تخمه مرغ به مالک ميداند.
مباشر مالک دارغه حسن يک حلقه مخصوص برای اندازه گيری تخمه مرغ داشت که بايد تخمه مرغ از آن حلقه عبور نميکرد.
مباشر حتي تخمه مرغ ها را کنار کوش تکان ميداد که مبادا که صدا بدهد.
البته ظلم و ستم به اهالی مظلوم روستا تا به اين جا تمام نشده است.
البته توجه داشته باشيد تمام مراحل کشت، داشت ، برداشت با فحش دشنام ، سقط ، ناسزا همراه بود که زارع به زنان و کودکان و حتی به چهارپايان ميگفت که از مالک و مباشر شنيده و ياد گرفته بود.
کدخدا
انتخاب کدخدا براي روستا بخاطر دانش و خرد و عادل بودنش نبود بلکه اين لقب با پول خريدای ميشود.
بزرگ طايفه ای با اخم به خانه ميرفت و به مردان و زنان ميگفت فلان شده کدخدا امروز پيش ريش سفيدان روستا به من فلان چيز را گفت.
بايد پدرش در بياورم و تعصب و غيرت طايفه خود را تحریک ميکرد.
گوش طايفه مي بريد و مقداری پول از مردان و اشياء قيمتي از زنان ميگرفت.
با چند عدد گوسفند و يک کله قند و پنجاه يا شصت تومان پول که در آن زمان مقدار قابل ملاحظه ای بود پيش مالک روستا ميرفت.
بعد از گلی بد گويی از کدخدا و دادن پيشکشی به مالک خطی بر کاغذ از مالک ميگرفت و ميشد خودش کدخدا.
اين چرخه باطل آنقدر ادامه تا اين که مالک ها ديگر قدرت خود را از دست دادند.
چند نفر از اسامی کدخد های روستا به شهر زير است.مرحوم عينالله ، مرحوم حاجی آقاميزا ، مرحوم محسن.
بررسی روابط و وضعیت دو طبقه مالک و زارع در ایران .
با توجه به اینکه در ادوار طولانی پیش از اسلام و پس از آن تا چند دهه اخیر، بیش از 80درصد جمعیت ایران را روستائیان تشکیل می داده اند نگاهی به ساختار طبقاتی این قشر وسیع از جامعه ایرانی حائز اهمیت است.
همچنین باید توجه داشت که جز از اواسط دوران قاجاریه که منابع مالی جدیدی به واسطه تماس با کشورهای غربی برای دولت ایجاد شد، در تمامی ادوار پیش از آن، مهمترین منبع درآمد دولت مازادی بوده که توسط زارعین و دهقانان به دست می آمده است.
از همین رو ست که نحوه تعامل با روستاها که منبع مالی اصلی دولت به شمار می رفته اند، تاثیرات قابل توجهی بر دیگر بخش های جامعه، قدرت دولت در مقابل تهاجم های خارجی و ثبات حکومت ها داشته است.
در نگاه اول، در هر جامعه ای منابعی وجود دارد که با کار کردن بر روی آنها تامین مایجتاج اولیه انسان صورت می گیرد.
این منابع اولیه، خاک(زمین) و آب است. کار بر روی زمین که موجب بار آوری زمین و محصول دهی آن می شود، خود حاصل بخشی از کار انسانی توسط زارع، کار حیوانی توسط گاو و سرمایه اولیه برای بذرپاشی و احیانا خرید کود مورد نیاز است.
بدین ترتیب، عوامل پنج گانه تولید کشاورزی شکل می گیرد و تقسیم و سهم بندی محصول نهایی نیز بر اساس همین عوامل صورت می گرفته است.
مالک به دارنده هر یک از عوامل تولید گفته می شود و زارع نیز کسی است که آنچه در اختیار دارد عمدتا نیروی کار و مهارت خویش است. مساله ای که از ابتدای تاریخ هخامنشیان تا حکومت قاجاریه بارز است، مالکیت دولت بر کلیه زمین ها است، به طوریکه مالکیت خصوصی همواره امری فرعی و بسیار دستخوش نابودی بوده است.
از همین رو، نظام های مختلفی نظیر اقطاع(به کسر الف) داری و تیول داری یا مالیات هایی نظیر سیورغال(به ضم سین) و تمغا و نظیر آن شکل گرفته است که عمده آنها ناظر بر مالیاتی است که فرد در قبال «در اختیار داشتن»(و نه تملک) زمین یا دهی می بایست به دولت پرداخت کند.
اين امر نه تنها در سرزمین ایران، بلکه در بین النهرین نیز وجود داشته است؛ مواد 36،38 و 71 قوانین حمورابی اشاره می کند که به اختیارات و وظایف کسانی که از سوی پادشاه زمین به آنان بخشیده شده، می پردازد.
درباره معاملات مربوط به املاک غیر منقول تحقیقات به عمل آمده( مروبط به هزاره دوم قبل از میلاد است) نشان می دهد که همه زمین ها متعلق به شاه بوده و آنها را یا به رسم بخشش یا به عنوان تیول به رعایای خود می داده است».
رعایی که به آنان زمین بخشیده می شده، صرفا حق تصرف در آن زمین را داشتند و نه تملک، از این رو حقوقی مانند فروش زمین به غیر یا واگذاری آن به سایرین(جز خویشاوندان بلافصل خود) از او سلب می شده است.
لوح حمورابی قديمی ترين سندي است که قوانين مربوط به مالک و زارع در آن نوشته شده
حمورابي ششمين شاه از سلسه‌ي آموري در سال‌هاي 1795 تا 1750 پيش از ميلاد (حدود 1300 سال پيش از كورش) با اقتدار در بين‌النهرين حكومت كرد.در تقويم حمورابي، دومين سال حكومت وي سالي اعلام شده كه «او قانون را بر زمين حاكم ساخت». بعدها، در اواسط سلطنت حمورابي، قوانين وي بر سنگ‌نبشته‌ايبه ارتقاع 2 متر و 25 سانتيمتر نقش شد.اين سنگ‌نبشته كه تا سال 1160 پيش از ميلاد در معبد خداي خورشيد و عدالت در بين‌النهرين نگهداري ميشد.توسط فرمانرواي ايلام به شوش منتقل شد و سرانجام در سال 1902 در حفاری‌های موسیو دومورگان در شوش ایران یافته شد و به موزه‌ي لوور پاريس انتقال يافت.ماده 36 و 38 قوانين مربوط به مالک و زارع در لوح حمورابی
ماده 36- اگر شخصی مزرعه ی خود را به نرخ مشخصی اجاره داد و پول را دریافت کرد ولی هوای بد محصول را از میان برد خسارت بر عهده ی کشاورز است.
ماده 38-اگر کشاورز به دلیل ناموفقیت در سال نخست کشت را به دیگری بسپارد، مالک نمی تواند ایرادی بگیرد و مطابق قرارداد سهمش را دز پایان دریافت می کند.
نادري پيدا نخواهد شد ****** كاشكي اسكندري پيدا شو { اخوان ثالث }
ظلم به زارعين توسط مالکين ادامه داشت تا اين که آت جنگ در اروپا روشن شد. پس از آغاز جنگ جهانی دوم در ۹ شهریور ۱۳۱۸ (۱ سپتامبر ۱۹۳۹)، ایران بی‌طرفی خود را اعلام کرد،
اما به دلیل گستردگی مرز ایران با اتحاد جماهیر شوروی و درگیری با آلمان این بی‌طرفی ناپایدار بود. ارتش متفقین به بهانهٔ حضور جاسوسان آلمانی در ایران به اشغال کشور مبادرت ورزید.
در روز ۳ شهریور ۱۳۲۰ نیروهای شوروی از شمال و شرق و نیروهای بریتانیایی از جنوب و غرب، از زمین و هوا به ایران حمله کردند و شهرهای سر راه را اشغال کردند و به سمت تهران آمدند. ارتش ایران به سرعت متلاشی شد. رضاشاه ناچار به استعفا شد. متفقین با انتقال سلطنت به پسر و ولیعهد او -محمدرضا- موافقت کردند.
پس از اشغال، راه‌آهن سراسری ایران برای انتقال کمک‌های نظامی به پشت جبهه شوروی، بر اساس قانون وام و اجاره مورد استفاده قرار گرفت.
پس از اتمام جنگ، ارتش بریتانیا ایران را ترک کرد ولی نیروهای نظامی کشور شوروی، همچنان در شمال غرب ایران باقی ماندند، که به تشکیل دو حکومت خودمختار و کوتاه‌مدت جمهوری مهاباد در کردستان و فرقه دموکرات در آذربایجان انجامید.
حمله روسیه (در قالب شوروی) و بریتانیا به ایران در کشاکش جنگ جهانی دوم، حاصل سومین تبانی تاریخی این دو کشور، به زیان حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران بود: در مورد نخست، در قرن نوزدهم و در پایان جنگ‌های ایران و روسیه در دوره قاجار، تبانی روسیه با بریتانیا علیه ناپلئون در اروپا، سبب حمایت بریتانیا از بسته شدن پیمان‌های گلستان و ترکمنچای و تحمیل آن بر ایران شد. در مورد دوم، اوایل قرن بیستم میلادی نیز، پیمان‌های ۱۹۰۷ و ۱۹۱۵ سبب تقسیم ایران به حوزهٔ نفوذ دو کشور بریتانیا و روسیه، و زمینه‌ساز حضور نظامی آنان در ایران شد. سومین بار هم در جنگ دوم جهانی بود که بهانه حضور کارشناسان آلمانی در ایران، اشغال ایران را در پی داشت .
۹ آذر ۱۳۲۲، در کنفرانس تهران روزولت، چرچیل و استالین قرارداد قوای متفقین را امضا کردند که در آن تضمین شد که قوای متفقین ایران را پس از پایان جنگ جهانی دوم ترک خواهند کرد و ایران غرامتی برای این مدت خواهد گرفت. پیش نیاز این قرارداد این بود که دولت ایران به آلمان اعلان جنگ بدهد که ایران در ۱۷ شهریور ۱۳۲۲ آن را انجام داد. 
پس از پایان جنگ جهانی دوم نیروهای امریکایی و انگلیس به تخلیه نیروهای خود از ایران پرداختند.دولت شوروی قبل از خاتمه جنگ درصدد به دست آوردن امتیاز استخراج نفت شمال برآمد، اما چون با تصویب قانون منع اعطای امتیاز نفت به خارجیان در مجلس شورای ملی، از دریافت این امتیاز محروم شد، بنای مخالفت و ناسازگاری با دولت ایران را گذاشت و نیروهای خود را از ایران بیرون نبرد بلکه بسیار علنی در آبان ماه ۱۳۲۴ به پشتیبانی از جنبش های جداکردن بخش هایی از ایران پرداخت. ارتش شوروی از ورود نیروهای پلیس و ژاندارمری ایران به آذربایجان و کردستان پرداخت. کردها جمهوری مهاباد را با پشتیبانی روسیه علم کردند و در آذربایجان، جعفر پیشه وری با حمایت شوروی فرقه دمکرات آذربایجان را بر پانمود.
بر اساس مدارک سازمان مخفی اطلاعات ارتش، استالین برنامه داشت که در تهران یک حکومت کمونیستی برقرار کند و این حکومت کمونیستی دست نشانده روس با اشغال دایمی ایران موافقت نماید و آن را تصویب کند.
پس از شکایت دولت ایران به شورای امنیت و مسافرت قوام السلطنه نخست وزیر وقت به مسکو که به امضای موافقت نامهای درباره تشکیل شرکت مختلط نفت ایران و شوروی انجامید، در اردیبهشت ۱۳۲۵ نیروهای خود را از ایران خارج کردند. حکومت خودمختار حزب دمکرات در آذربایجان و کردستان نیز بیش از ۷ ماه پس از خروج نیروهای شوروی دوام نیاورد. 
موافقتنامه مربوط به تشکیل شرکت مختلط نفت ایران و شوروی نیز، سال بعد در مجلس رد شد.
اشغال ایران محدود به قوای بریتانیا و شوروی نبود. پس از ورود آمریکا به جنگ، عده‌ای از نظامیان آن کشور نیز وارد ایران شدند، اما استقلال و تمامیت ارضی ایران، نخست با امضای یک پیمان سه جانبه بین ایران، بریتانیا و شوروی در بهمن ۱۳۲۰ و سپس با صدور اعلامیه‌ای که در پایان کنفرانس سران متفقین -روزولت، چرچیل و استالین- در تهران منتشر شد، تضمین گردید.
در دوران اشغال ایران به دست متفقین، بسیاری از امکانات، زیرساخت‌ها، منابع، اندوخته‌ها و آذوقه‌های ایران بدیشان اختصاص یافت. ازاین روی دو ماه بیشتر طول نکشید که ایران دچار کمبود مواد غذایی و گرانی لگام گسیخته گشت. شهرهای ایران و به ویژه تهران آن‌چنان با کمبود نان و سایر ارزاق مورد نیاز روبرو شدند که نان و مواد غذایی را با کوپن در اختیار مردم قرار می‌دادند؛ شمار بسیاری از مردم ایران، در نتیجهٔ تهیدستی، گرسنگی و بیماری جان خود را از دست دادند. کشوری که درجنگ جهانی دخالتی نداشت و بارها بی‌طرفی خود را به دو سوی درگیری اعلام کرده بود، آسیب‌های زیادی را از جنگ تحمل می‌کرد.
[ویرایش] پیامد تهاجم متفقین به ایراناشغال نظامی ایران توسط متفقین بلافاصله سرنوشت رضا شاه را رقم زد.ارتش در مدت سه روز و در اثر حملات هواپیماهای انگلیس و شوروی چنان به سرعت عقب نشینی کرد که فرماندهی عالی متفقین نیز آن را پیش بینی نکرده بود.در روز چهارم فروغی که مجبور به بازنشستگی شده بود برای مذاکره با متفقین نامزد نخست وزیری شد.نخست وزیر جدید در عرض یک هفته درخواست صلح نمود و پنهانی متفقین را به برکناری رضا شاه تشویق کرد.انگلیس نیز که خواستار پشتیبانی عمومی بود از بیرحمی و عدم اداره درست کشور توسط رضا شاه انتقاد کرد.دوهفته بعد نمایندگان دست نشانده متفقین به طور آشکار رضا شاه را به ثروت اندوزی عظیم ، کشتار مردم بی گناه وسوء استفاده از القابی برای خود مانند سردار سپه وفرمانده کل متهم می‌کردند.سه هفته بعد شاه بدون گفتگو با متفقین به نفع ولیعهد خود کناره گیری کرد وبه امید نجات سلطنت کشور را به سرعت ترک کرد. مجلس نیز پس از خروج رضا شاه در روز ۲۵ شهریور ۱۳۲۰ ذکاالملک فروغی صدراعظم با حضور در مجلس شورای ملی استعفای رضا شاه راز سلطنت وسلطنت محمد رضا شاه را اعلام کرد.
در نامه محرمانه دیگری به تاریخ ۱۳۲۱/۴/۵ که وزیر وقت دارایی به وزیر امور خارجه درباره خرید جو توسط نیروهای شوروی از کشاورزان نوشته شده است ، تاکید شده که هر چه سریع تر از ادامه این کار خودداری شود :
« گزارش رسیده از اداره کل شهربانی مشعر است که نیروهای شوروی در تاکستان مقدار زیادی جو خریده و همه روزه به وسیله اتومبیل حمل می نمایند.گزارش های دیگری هم از پاره‌ای نقاط شمالی کشور در این خصوص رسیده در صورتی که وزارت دارایی درقبال تقاضا واصرار نمایندگی بازرگانی شوروی مساعدت های لازم را برای تحویل چندین هزار تن جو به شوروی ها نموده است.چون این عمل به کار خرید وجمع آوری جنس که فعلا در درجه اول اهمیت قرار دارد لطمه می‌زند وبعلاوه مساعدت های لازم هم در تحویل جو به عمل آمده دیگر پسندیده نیست که نمایندگان آنها باز جو خریداری نمایند.بنابر این تمنی دارد که با مقامات شوروی مذاکره واقدام فرمایید که دستور قطعی صادر نمایند از خرید غله اعم از گندم و جو خودداری شود ودر نتیجه اقدامی که مبذول می فرمایند به وزارت دارایی مرقوم فرمایید »
پیامدهای اقتصادی اشغال ايرانایران به دنبال حمله متفقین با مشکلات اقتصادی بسیاری رو به رو شد. تورم ، دزدی و قحطی نمونه کوچکی از پیامد های حمله متفقین به ایران بود. نامه شکایت آقای محمود بدر وزیر دارایی در نخستین روز از تیرماه سال ۱۳۲۱ به نخست وزیر گواهی شرایط سخت مردم ایران در پی تجاوز متفقین است.
« جناب آقای نخست وزیر پیرو نامه ۱۴۹۳۲ مجدداً از اهواز اطلاع رسیده بر حسب دستور استانداری مامورین شهربانی و شهرداری بدون موافقت اداره دارایی اقتصادی در روزهای ۲۸ و ۳۰ خرداد و اول تیر معادل ۴۵ تن آرد از محمولات تهران برده ومصرف کرده اند.بسیار قابل ملاحظه است که در بحبوحه حاصل خوزستان استانداری محل به جای اینکه مالکین وصاحبان گندم را ملزم به تحویل دادن فزونی نموده ومصرف محل را تامین نماید خودسرانه آرد و گندم ورودی را مه منحصرا برای مصرف تهران اختصاص داده شده است مصرف می‌کنند در حالیکه سالهای گذشته در ماه تیر و مرداد مقداری از گندم خوزستان به تهران حمل می‌شده.چون فعلا تنها راه نامین تهران همان گندم وآرد ورودی از خارج است چنانچه از مرتکبین این خودسری جدا باز خواست نشود ودستور قطعی برای تامین مصرف از محمول صادر نگردد وزارت دارایی به هیچ وجه مسئولیت تامین خواروبار کشور را به عهده نگرفته وصراحتا عرض می‌کند تهران در مدت کوتاهی به سختی وقحطی دچار خواهد شد »
وضعیت برنج هم بهتر از سایر غلات نبود به عنوان مثال در قیمت برنج از تیرماه ۱۳۲۰ تا تیرماه ۱۳۲۱ به مقدار ۴۴ من از ۲۵۰ ریال به ۶۰۰ ریال رسید.
سيد ابراهيم قلعه جوق۷۲٬۷۶۳٬۵۰۰
