اراضى ايران ، به زمين هاى داير و باير تقسيم مى شوند. يعنى اراضى مزروعى و اراضى المزروع و غير مسكون .زمين هاى قابل استفاده بر چهار نوع تقسيم مى شوند: اراضى دولتى ، اراضى خالصه ، موقوفات مذهبى و املاك خصوصى . اراضى دولتى كه قسمت اعظم كشور را در بر مى گيرد در تصاحب دولت است . دولت بخشى از آن براى تحصيل درآمد نگاه مى دارد و بخشى ديگر را براى پرداخت حقوق ماموران و مستخدمين و واحدهاى قشون اجتماعى مى دهد، حقوق هر كس حتى يك سرباز ساده از عوايد يك دهكده يا اراضى ديگر تعيين مى گردد. اراضى خالصه ، ملك شخصى و خصوصى شاه است . قسمتى از اين اراضى تيول مشاغل است و قسمت ديگر حقوق غالب ماموران و خدمتكاران دربار و حقوق افراد قشون را تامين مى نمايد. اين زمين ها از در به پسر و تا چندين نسل انتقال مى يابد.علاوه بر اين دو قسمت ، بقيه اراضى سلطنتى به منظور پس انداز عوايد آن در دست وزيران با مباشران بود كه هر يك در ايالت خويش به بهره بردارى از آن مشغول بودند. اراضى متعلق به موسسات ، مذهبى و موقوفات اراضى متعلق به موسسات مذهبى ، يا از جانب شاه و يا از طرف اشخاص ديگر داده مى شد و در اين صورت ديگر هيچ گونه حقى بر آن ها نداشتند هم چنين اين املاك حتى اگر وقف آن پيش از وقف ، مرتكب جنايتى مى شد، مصادره نمى گرديد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر